Twee werknemers, in dienst van een openbaarvervoersbedrijf, hebben een meningsverschil met de werkgever over de uitleg van de zinsnede ‘de meest gebruikelijke weg’ bij de berekening van de forenzenvergoeding. Volgens de werkgever moet steeds de ‘kortste route’ als uitgangspunt gelden. Dit betekent voor de werknemers echter een aantal keer (onnodig) overstappen. Ze vorderen nabetaling van de juiste vergoeding. De kantonrechter heeft het tweetal in het gelijk gesteld. De werkgever is in hoger beroep gegaan bij het gerechtshof te Amsterdam. Op 26 augustus 2014 bevestigt het Hof het vonnis van